Er is een jonge vrouw overleden. Ik heb het aan de zijlijn gevolgd doordat ik via mail het verslag van haar sterven toegestuurd kreeg, via een groep waar ik al jaren uit ben. (Om uit te leggen waarom ik niet naar haar toe ben gegaan.) De rede van dit schrijven is om haar te gedenken. Maar ook om de verbazing te verwoorden van wat een mens na zijn overgave aan het onvermijdelijke nog zegt tegen omringende familie en vrienden. Er klinkt geen angst meer, zij stelt hén gerust, zij maakt een grap, zij is al verlost.
Ik heb dit eerder meegemaakt, ik mocht de voeten masseren van een stervende vrouw. Elke keer wanneer ik bij haar vandaan kwam voelde ik me zo vreemd licht en bevrijd. Zij sprak over het sterven als de spannendste reis die ze ooit kon maken. Ze had in haar leven al veel gereisd. Ze was nieuwsgierig naar deze laatste reis. Dat zij dit uitsprak, niet uit theorie maar midden in de ervaring was voor mij alles verlichtend.
Als kind was ik heel bang voor de dood. Dat ik zou ophouden met bestaan. Ik weet nu, geloof of hoe ik het ook moet noemen, die volle overtuiging van mij dat ik heel bewust de dood in zal lopen. Gewoon nog zoals ik ben, geen botten en vel meer maar nog wel mezelf als een energetische afspiegeling die verlost van wat oude scharnieren licht het licht inloopt om daar alle andere lichtmensen te ontmoeten.
Van de leraar Yogananda bijvoorbeeld weet ik dat hij heel bewust zijn lichaam heeft afgelegd. Hij koos het moment van heengaan, zijn achtergebleven lichaam verging veel langzamer dan van de doorsnee sterveling. Hij verplaatste zijn bewuste zelf uit het lichaam naar de andere wereld. Het lichaam was niet gestorven aan ziekte of uitputting.
Door dit soort verhalen en gedachten veelvuldig te lezen en in mezelf voor te stellen en te voelen is mijn eerste verbazing nu omgevormd tot vertrouwen. Dat het heengaan zelf, voorbij aan het verdriet en de angst van het loslaten van de mensen die je lief zijn, geen nare ervaring is maar een waanzinnig reis.
Geluk
Alle levensgeluk begint bij de verzoening met het einde.
Wie zich door de dood bedreigd voelt, is niet in staat
een gelukkig leven te leiden
Overgave is de inleiding tot waarachtige innerlijke vrede
Toon Hermans
Reactie schrijven