Waarom

Toon Hermans schreef het gedichtje: Waarom

 

            Ik wil geloven

 

    in leven en in wonder

 

   ik zal niet meer vragen

 

    en kijk niet meer om

 

er gaat veel meer boven

 

    m´n pet dan eronder

 

  ik zal niet meer vragen

 

            waarom?

 

 

 

Er zit weer zo´n wijsheid in die ik dan pas later zie door een andere context.

 

 

Ik heb een groot deel van mijn leven rondgedobberd in het ´waarom´.  Totdat ik door meditatie langzaam helder van geest werd en de gedachten niet meer voor waar leerde aannemen. En waarom is dat helemaal niet zo handig om te doen, dat vragen waarom?

 

 

Eckhart Tolle is er niet van, hij zegt dat elke gedachte over een gebeurtenis die heeft plaats gevonden of nog gaat plaatsvinden je uit het NU haalt. De gebeurtenis is al geweest of moet nog komen, wat is er NU?

 

 

Matt Kahn verwoordde het laatst beeldend: (vrij vertaald) een gevoel trekt door je heen, als een wolk die je wil verlaten. Je voelt het, je ziet het en je laat het gaan. Probeer het maar eens, welk gevoel dan ook, welke gebeurtenis dan ook, vooral die hele nare, gewoon zien en laten gaan. Probeer niet te blijven hangen in gedachten; ``waarom gebeurt dit?  Heb ik iets gedaan dat ik me zo voel, dat dit gebeurt.  Waarom was ik eerst wel gelukkig en wat is hier de betekenis van?``

 

Vaak doen we het alleen bij negatieve gebeurtenissen; schaamte dat het niet normaal is wat je voelt en angst dat het nooit meer over zal gaan.

 

 

En weet je wat je daarmee doet, met al die vragen? Je trekt die wolk die gewoon even langs kwam, weer terug naar binnen. Door naar het waarom te zoeken van een gebeurtenis trek je deze terug in je eigen kleine ruimte en houd het zo groot en in leven.

 

 

Dit is je kans voor een heldenmoment: je kijkt en je denkt er niets over!  Of je neemt tenminste de gedachten die erbij komen kijken niet serieus, je gaat die gedachten niet ook nog eens vragen stellen. Gedachten zijn ook maar wolken. Ze stoppen niet maar je kijkt alleen maar, gaat niet op de inhoud in.

 

Kortom wat staat mij te doen? Ik kijk en voel en laat gaan, dankbaar dat het los komt en naar het licht vertrekt. 

 

Matt Kahn heeft ook nog een zin om op de reis mee te geven: `Bedankt dat ik kan zien wat mijn Licht heeft opgelost`.

 

 

 

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0