Ik ga als pauze even op het gras liggen. Mijn handpalmen liggen op het gras. Ik voel de enorme omvang en kracht van de aarde. Ik word gedragen. Ik ben veilig terwijl ik ook weet dat ik op deze enorme bol door de oneindige ruimte draai. De aarde neemt al mijn herinneringen in zich op die ik op mijn rug draag, mijn rug wordt door haar gedragen en schoongemaakt van overtuigingen die ver over datum zijn. De ruimte voor mij wordt Licht. Ik voel dat ik de aarde ben én de hemel én alle planeten en alle cellen die deze aarde bevolken, allemaal in één lichaam. Het lichaam van de aarde, mijn lichaam.
Met mijn verleden opgeschoond loop ik over straat met de hondjes. Ik zie de struiken met de witte bloemetjes openend over de hele lengte van de tak. Ik zie dat al deze zielen licht geven en zo in die mooie structuur open gaan. Het lichte bladerdak van de ceder verderop, houdt vele wezens in zich besloten. Het fluistert over het weten van deze wereld.
Reactie schrijven