Gisteravond toen ik naar bed wilde gaan kwam er een vreselijke stem in me naar boven. Misschien een uiting van een depressietje die 's middags in mij plaats had genomen. Ik vond het maar niks, lange tijd niet zo gevoeld. Die stem siste: ja nu wil je wel slapen he (omdat ik down was). Ik zei: `` hou op lelijkerd``. Ik dacht bah depressie, wat kan ik doen om die stolling in mijn buik weer tot leven te brengen. Ik deed de tijgergrom in mijn buik. (Leuk om te doen, zo lelijk en laag mogelijk grommen.) Na een tijdje kwam er toch een lading zwarte waanzin naar boven, ik werd er bang van. Zwarte slierten met gekrijs en gekte en dreiging. Ik ging in de verdediging en zei dat het weg moest gaan, uit angst. Een stem zei: laat het maar toe, het kan je niks doen. Dus ik liet die waanzin er groot en meeslepend uitkomen. Na een tijdje riep een hele zachte stem mij van binnen, fluisterend bijna. Daar werd ik helemaal eng van want de waanzin ging er ook nog doorheen. Maar toen de waanzin eruit was is de zachte stem gebleven. Het zegt mijn naam steeds heel zacht, net onder mijn hart. En vandaag ook nog, een zachte stem die steeds mijn naam zegt. Als ik vraag; wat is er, wil je iets, moet ik iets doen, dan zegt het: Nee, alleen maar horen en hier aanwezig zijn. Lieve zachte stem blijf me maar roepen.
En wat staat er op de Osho Zen kaart die ik trok;
Innerlijke stem
Innerlijke stem spreekt niet met woorden maar in de woordeloze taal van het hart. Ze is als een orakel dat alleen de waarheid spreekt. Als ze een gezicht had, zou dat lijken op het gezicht midden op deze kaart alert, waakzaam en in staat zowel de duisternis als het licht te accepteren, wat gesymboliseerd wordt door de twee handen die het kristal vasthouden. Het kristal zelf staat voor de helderheid die ontstaat als alle dualiteiten zijn getranscendeerd. De innerlijke stem kan ook speels zijn want ze duikt diep in de emoties en als ze weer bovenkomt stijgt ze hoog op, als twee dolfijnen die dansen in het water des levens. Via haar kroon in de vorm van de wassende maan staat ze in verbinding met de kosmos en de aarde.
Er zijn momenten in ons leven dat we heen en weer getrokken worden door te veel stemmen. Onze verwarring in zo´n situatie dient juist om ons er aan te herinneren dat we de stilte en het centrum in ons moeten opzoeken. Alleen dan zijn we in staat onze waarheid te horen.
Als je je waarheid binnen in jezelf gevonden hebt, hoef je in dit hele bestaan nergens meer naar te zoeken. De waarheid functioneert via jou. Als jij je ogen open doet , is het de waarheid die haar ogen opent. Als jij je ogen dicht doet, is het de waarheid die haar ogen sluit. Dit is een fantastische meditatie, als je de methode eenmaal begrijpt, hoef je verder niets te doen; alles wat je doet wordt door de waarheid gedaan. Als je loopt is dat de waarheid,, als je als je slaapt rust de waarheid; als je praat spreekt de waarheid; als je stil bent is het de waarheid die zwijgt.
Dit is een van de eenvoudigste meditatietechnieken. Heel langzaam komt alles door deze simpele formule tot rust en dan is er geen techniek meer nodig. Als je genezen bent gooi je de meditatie weg, dan gooi je het medicijn weg. Dan leef je als de waarheid, springlevend, stralend, tevreden, gelukzalig. Je bent zelf een lied geworden. Het hele leven wordt een gebed zonder woorden, of beter gezegd een devotie, een gratie, een schoonheid die niet van onze alledaagse wereld is, een lichtstraal uit het oneindige die doordringt tot de duisternis van onze wereld.
Dus daar ga ik :`` de waarheid loopt naar de keuken, de waarheid stoot haar hoofd, de waarheid weet het even niet meer, de waarheid ziet zichzelf in de spiegel`` . Als ik dat een tijdje doe, ``de waarheid heeft een rare vlek op haar neus``, dan krijg ik onherroepelijk een lachstuip. Het is zo komisch dat contrast van de waarheid en al die rare menselijke dingen. Wat nu als ik zeg: de waarheid laat haar frustraties los, de waarheid begint opnieuw. De waarheid kent haar kracht, de waarheid weet van liefde, de waarheid wentelt zich in gemak.
Reactie schrijven