De volgende zin ging door mij heen:
De dood is het leven zonder uitzondering.
De zin herhaalde zich. Ik moest er wel over nadenken;
Ik maak continue uitzonderingen, ik zonder mij af;
Ik zeg ik ben Marieke dus ben ik niet jij,
Ik zeg ik vind dit leuk dus niet dat andere,
Ik zeg ik heb je lief, dus niet die andere,
Ik zeg ik lust dit graag, dus niet dat andere,
Ik zeg ik woon hier dus niet daar,
Ik zeg ik voel me goed, niet slecht
Ik zeg ik ben hier goed in maar niet in dat andere
Ik zeg ik ken jou, maar niet die ander
Ik zeg ik ben bang,
ik verlang,
ik ben niet af,
ik moet nog zoveel
De dood maakt geen uitzondering,
de dood maakt ons gelijk
de dood verlangt niet, is
de dood kent geen angst
Door haar deur naar het Licht
naar het Leven
(Na een val waarbij ik even `out´ging: Ik vroeg nog waarom het een soort van hemels voelde waar ik geweest was toen ik die halve minuut out ging. I. legde uit dat je in zo´n situatie al je maskers aflegt met daarmee al je opgebouwde overtuigingen over wie je bent en hoe het leven in elkaar zit. En dat voelt hemels. Dus zo zie je maar wat we te doen hebben in dit leven)
Reactie schrijven